اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیتی وابسته (DPD) با نیاز دیرینه ای که فرد باید در زندگی خود تحت مراقبت دیگران داشته باشد ، مشخص می شود ، خصوصاً افرادی خاص که آنها را مهمترین آنها قلمداد کرده است. برخی افراد ، افراد مبتلا به این اختلال را به نظر می رسند "چسبناک" توصیف می کنند ، زیرا در رها کردن دیگران مشکل دارند.

به نظر می رسد این مشکل نتیجه ترس از ترک یا جدایی طولانی از دیگران باشد. شخصی که دارای اختلال شخصیت وابسته است ، معتقد است که آنها نمی توانند بدون افراد دیگری در زندگی خود زندگی کنند (مانند یک شریک عاشقانه یا یک دوست خاص یا یک عضو خانواده). این امر باعث می شود فرد به رفتارهای وابسته و مطیعی بپردازد که به منظور ایجاد رفتارهای مراقبتی در دیگران طراحی شده است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته غالباً از توانایی ها و مهارت های خود شک دارند و به طور کلی خود را برای دیگران بی ارزش یا کم ارزش می دانند. آنها غالباً عزت نفس ضعیف دارند و به خود یا دانش خود ایمان کمی دارند. هر وقت انتقاد یا مخالفت سازنده ارائه می شود ، صرفاً به عنوان اثبات بی فایده بودن آنها تلقی می شود. آنها بندرت می خواهند نقش یا مسئولیت های رهبری زیادی را به عهده بگیرند. تصمیم گیری ممکن است برای شخص مبتلا به اختلال شخصیت وابسته دشوار باشد ، و ممکن است تعامل های اجتماعی خود را با دیگران محدود کند فقط به معدود افرادی که به آنها بیشتر وابسته است. افراد مبتلا به این اختلال وقتی که در کنار فردی نیستند که از آنها حمایت کند ، تصمیم گیری می کنند و به طور کلی از آنها مراقبت می کنند ، اضطراب و ناامن هستند.

مانند همه اختلالات شخصیتی ، تشخیص بیماری اختلال شخصیت وابسته فقط توسط یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده ، مانند یک روانشناس یا روانپزشک انجام می شود.

ابعاد وابستگی وابستگی اصطلاحی است که به طور گسترده در ادبیات روانپزشکی استفاده می شود. از نظر DPD ، مفید است که به دلیل وابستگی به سه بعد مرتبط فکر کنید:     اعتماد به نفس دیگران و اضطراب جدایی وقتی فرد به آن افراد دیگر دسترسی نداشته باشد. این ممکن است در برخی افراد چنان قوی باشد که حتی اگر با آنها بدرفتاری شوند برای جلوگیری از احساس ترک یا تنهایی ، دوست دارند در یک رابطه بمانند. آنها همچنین ممکن است رفتاری نادرستانه داشته باشند تا اطمینان حاصل کنند که شریک زندگی آنها را ترک نخواهد کرد.     عدم اعتماد به نفس در موقعیت های اجتماعی. این شامل رفتار مطیع و تمایل به توافق با دیگران حتی در صورت نادرست بودن آنها می شود. آنها معمولاً در مورد صحبت یا ادعا تردید قابل توجهی دارند.     اجتناب از استقلال ، که با جستجوی راهنمایی و هدایت از سوی دیگران مشخص می شود ، حتی اگر مخفیانه آرزوی استقلال بیشتری داشته باشند. با این وجود ، برخی از افراد مبتلا به DPD اگر معتقد باشند که رابطه با چهره مهمی قابل توجه است ، تهدیدآمیز یا حتی پرخاشگرانه می شوند.

دو مورد از اعتقادات رایج اصلی در افراد مبتلا به این اختلال عبارتند از: "من ناتوانم" و "دیگران باید از من مراقبت کنند". دلایل اختلال شخصیت وابسته دلایل اختلال شخصیت وابسته (DPD) اساساً ناشناخته است. با این حال ، متخصصان بهداشت روان تعدادی فرضیه را مطرح کرده اند. به نظر می رسد افراد مبتلا به DPD دارای خلوص بیولوژیکی ، ذاتی هستند که گاهی اوقات به عنوان جلوگیری از آسیب از آن یاد می شود ، که این امر با تمایل به نگرانی از نتیجه انواع شرایطی که بسیاری دیگر از آن را تصدیق می کنند ، مشخص می شود. یک چشم انداز بدبین نیز در بروز این اختلال نقش دارد. حتی وقتی رابطه ای با چهره سرپرستی برقرار شود ، افراد دارای این خلق و خوی ممکن است احساس تنش کنند و هر لحظه ممکن است از هم پاشیده شود.

تحقیقات نشان داده است که بین رفتارهای وابسته در افراد جوان 6 تا 7 ساله و تداوم آن در بزرگسالی ، همبستگی بالایی وجود دارد. محققان گرایشی را در خانواده های افراد مبتلا به DPD برای نظارت بیش از حد بر فرزندان خود و دلسرد کردن استقلال آنها ذکر کرده اند. برخی از مبتلایان به DPD که تحت معالجه قرار گرفته اند انتظار دارند که در صورت تصمیم گیری مستقل از انتقاد انتقاد کنند و این نشان می دهند که انتظاراتی را که با اعضای خانواده دارند دارند در حال تکرار هستند. در حالی که علت DPD ناشناخته است ، بهترین نظریه این است که مبتلایان به این اختلال تمایل بیولوژیکی ذاتی به اضطراب و انتظارات بدبینانه دارند و این امر تحت تأثیر محیطی است که ممکن است اعتماد به نفس دیگران را ترغیب کند و نسبت به تفکر و رفتار مستقل احتیاط کند. دوره DPD در طول زندگی یک فرد به دلیل عدم تحقیق عمدتاً ناشناخته است. همچنین ، بسیاری از مبتلایان به این اختلال هرگز به دنبال معالجه درمانی نیستند زیرا شرایط شغلی و شرکایی پیدا می کنند که از آنها مراقبت کنند و از پریشانی بیش از حد جلوگیری می کنند.

درمان اختلال شخصیت وابسته درمان اختلال شخصیت وابسته به طور معمول شامل روان درمانی طولانی مدت با درمانی است که در معالجه این نوع اختلال شخصیت تجربه دارد. داروها همچنین ممکن است برای کمک به علائم نگران کننده و ناتوان کننده خاص تجویز شوند.

منبع